მაინც რა არის სიყვარული? ... (კომპოზიცია გოდერძი ჩოხელის მოთხრობების მიხედვით)
მოქმედი პირნი:
1. გოჩა ჩიფიკაშვილი (თინეიჯერი, 16 წლის);
2. მართა პირველი (გათხოვილი);
3. ნიკიფორე ჩუქურთმიშვილი (შუახნის კაცი);
4. ლადო (მეოთხეკლასელი);
5. ახალგაზრდა ქალი(1-ლი);
6.ახალგაზრდა ქალი (მე-2);
7. ბებო;
8. შვილიშვილი;
9. აპოლონ მღებრიშვილი;
10. ასაკოვანი ქალი;
11. ჩოხელი;
12. ბიბღა;
13. დევგარეული;
14. მეოცნებე შეყვარებული;
15. ,,მოლოდინის“ პერსონაჟი;
16.იდუმალიხმა;
17. დასტურ-დეკანოზი;
18. დევგარეულის ცოლი;
19.ბიბღას ცოლი.
სცენაI
ისმის ქარის ხმა(,,მოგონება“)სიბნელე... ფარდა დახურული. მოქმედება ხდება ავანსცენაზე. მიმართული განათება ... მარცხენა მხარეს გამოჩნდება ჩოხელი (დგას). მოქმედი პირები სცენაზე წრეზე დგანან. ისმის მუსიკა.
- ხმა - აქ ხარ?
(ჩოხელი დგება განათებაში.)
- ჩოხელი-აქ ვარ!
- ხმა-აბა, რა გადაწყვიტე?
- ჩოხელი-ჩუუ... აღარაფერი მითხრა... აღარ ჩავაცმევ ჩემს მოთხრობებს ლამაზ ტან-საცმელს.
(ჩოხელი მარჯვნივ გადმოდის, ხმა- მარცხნივ)
- ხმა-რატომ, სიტყვები შემოგელია?
- ჩოხელი -არა, მაგრამ როგორი ტანსაცმელიც გუდამაყრელებს აცვიათ, ჩემი მოთხრობებიც ისეთები მინდა, რომ იყვნენ.
- ხმა-გუდამაყრელებს ლამაზი ტანსაცმელი არ აცვიათ?
-ჩოხელი- აცვიათ, მაგრამ მარტო დღესასწაულებში იცვამენ ლამაზად, სხვა დროს… სხვა დროს უბრალოდ არიან ჩაცმულნი.
(ჩოხელი გადმოდის შუაში)
-ხმა-ხოო და შენც ადექი და მოთხრობებიც სადღესასწაულოდ მორთე.
-ჩოხელი- არა, არა, მე მინდა ისეთები დარჩნენ, როგორიც ბუნებრივად არიან, არა, არა მე მათ არ გავალამაზებ, არ გავალამაზებ არა. იცი რას ვიზამ, მე მხოლოდ მათ წინ ჩამოფარებულ ბინდისფერ ფარდას გავწევ და ვისაც რომელი მოთხრობა მოეწონება,ის წაიკითხოს. (ბრუნდება მაყურებლისკენ) გესმით! ვისაც რომელი მოთხრობა მოგეწონებათ, ის წაიკითხეთ!..... ვისაც რომელი მოთხრობა მოგეწონებათ, ის წაიკითხეთ!....
-ხმა- მაშინ გადაწიე ეს ფარდა!!!
სცენა II
ისმის მუსიკა (,,სევდა“) იხსნება ფარდა. ჩოხელი ტრიალდება, ხელებს შლის, უკან მიდის. წრეზე ტრიალებენპერსონაჟები.ჩოხელი პერსონაჟთა შორის დადის. შემოდის დასტურ-დეკანოზი, ზარს რეკავს.ისმის ზარის ხმა. ყველა ქუდს იხდის. ჩოხელი გადმოდის წინ (ცენტრში). (ჩაბნელებულია სცენა. მხოლოდ ჩოხელია განათებული.)
ჩოხელი - გუდამაყრობა იწყება!.. ჩემი გუდამაყრობა იწყება!...
ახმაურდებისნ ქალები... ისმის შეძახილები:
- გუდამაყრობა იწყება, გუდამაყრობა!...
(იწყება ხმაური, მოძრაობა... ახმაურდებიან ქალები.) ისმის შეძახილები:
- გუდამაყრობა იწყება, გუდამაყრობა!...
(სცენაზე შემოაქვთ ხის გობები, თასები, ტაბლა, სკამები, კასრი,სასანთლე, ნატვრის ხე .... ორი ქალი საჩეჩელთან ზის... ნატვრის ხეზე სურვილებს აბამენ... ანთებენ სანთლებს და ლოცულობენ.... ისმის სიმღერა, ყიჟინა, დღეობენ გუდამაყრელები.სხდებიან ტაბლასთან.ბიბღა ნატვრის ხის უკან იმალება და თვალყურს ადევნებს მათ.
ილოცება დასტურ-დეკანოზი.
-დასტურ-დეკანოზი - დედამიწაზე ყველაფერს თავისი სახელი ჰქვია. მოვალთ ადამიანები, დაგვარქმევენ სახელს და ვივლით ამ სახელით იმდენ ხანს, რამდენი ხანიც გვიწერია ამ ცის ქვეშ ყოფნა. შევიყვარებთ, შევუყვარდებით... ბოლოს კი წავალთ, მივებარებით საცხოვნებლად შემოქმედს ჩვენსას. არავინ იცის იქით რა არის. აქეთ კი სახელი და სიყვარულით გამთბარი გული გვრჩება. ო, ღმერთო მაღალო, გვიყვარდეს ერთმანეთი! ,,სახელითა მამისათა, (პირჯვარს იწერს დასტურ დეკანოზი. პირჯვარს იწერს ყველა.) და ძისათა, და სულისა წმიდისათა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ!“
-გოგოებო, ქალებო, წავიდეთ ბედისკვერები დავაცხოთ!
(ცეკვა. მუსიკა.)
გუდამაყრელები სცენის მარჯვენა კუთხეში სხედან, სვამენ და ილოცებიან: - გუდამაყარს გაუმარჯოს! - წმინდა გიორგის მადლი შეგვეწიოს! ( ცეკვა, მუსიკა გრძელდება) -წავედით, ჩვენი ბედისკვერები ვნახოთ ....
-ვაიმე, ხალხო, ვაიმე, დევგარეულის ბედისკვერი არ გამოცხვა...
-გესმით, რა ხდება?... დევგარეულის ბედისკვერი არ გამოცხვა.
მოლხენის შემდეგ სიმღერით მიჰყვებიან გზას და მიდიან გამომცხვარი ბედისკვერების სანახავად. სცენაზე მარტო დარჩენილი დევგარეულიქუდს იხდის, (ზარები) მიწვება და ნაბადს მიიფარებს. (მუსიკა)
სცენაზე სინათლე იკლებს.ნატვრის ხის უკან დამალული ბიბღა ქურდულად გამოიხედავს, (ქარის ხმა) ჩუმად შემოდის, შემოივლის სცენასიპარავს დევგარეულის მოსასხამს და ნელ-ნელა უკანიხევს. ამ დროს შემოდის ბიბღას ცოლი (გაბრაზებული).
-ბიბღა- მოგიგდე ხელთა!...
-ბიბღას ცოლი- არ დაგინახოს, შე მიწადასაყრელო შენა .... არ დაგინახოს.
-ბიბღა- დამინახოს თორე, ბევრს რამესაც გამომრჩება;
-ბიბღას ცოლი-რის პატრონი ამბობ მაგას, რისი...
-ბიბღა- ერთხელა და ორჯერ მომიქცევია ქვეშა, მე ვიმარჯვებ ხოლმე, მე...
-ბიბღას ცოლი- რას ამბობ, კაცო, რას, ერთი ნეკნი აღარა გაქვს მაგისაგან მთელი, ერთი...
-ბიბღა-ჯერ ვათამამებ და მერე ნახე. ( ბიბღა ისევ ნატვრის ხის უკან იმალება.)
-ბიბღას ცოლი-მე გითხარი და... რაც გინდა, ის გიქნია... (მიაყრის ქოქოლას)
დევგარეული შიშველია. სცივა. ახველებს. ნელ-ნელა დგება. ბარბაცით მიდის. ხელებს ჩამოუშვებს. ახველებს. მოიხრება და მძიმედ ეშვება მუხლებზე. იჩოქებს. მუხლებზე ნელა ტრიალდება, ნელ-ნელა აიხედავს მაღლა. (ტანსაცმლის დაკარგვას ღვთის ნებად მიიჩნევს.)
-დევგარეული- ჰოი, იდიდოს შენმა განგებამ! შენ შეეწიე ყველა გაჭირვებულს. (პირჯვარს იწერს და ძირს ეცემა დევგარეული. სინათლე ნელ-ნელა ქრება.)
შემოდის დევგარეულის ცოლი (შავი ჩადრი აფარია), შემოაქვს ანთებული კელაპტარი, მიდის დევგარეულთან, იჩოქებს, ლოცულობს, თავს ჩახრის, შეუმჩნევლად ჩააქრობს სანთელს, დაადებს თავს დევგარეულს დააქვითინდება. სიბნელე... სცენიდან გადის დევგარეულის ცოლი... (ქრება სინათლე. სრული სიბნელეა, გადის დევგარეულიც...(მუსიკა)
ამ ყველაფერს სცენის სიღრმიდან აკვირდება ბიბღა. შემოდის ბიბღა (ნაბადს იხუტებს) სცენის კუთხიდან დიაგონალზე. სცენის წინ მარჯვნივ დადებს ნაბადს, ზედ დაემხობა და აქვითინდება.(ისმის კაცის ტირილი...)
(დატირების დროს (ბიბღა რომ წინ გადმოვა) ჩოხელი სცენის სიღრმიდან გამოდის და სცენას ათვალიერებს.)
-ბიბღა-რატომ? ... რატომ?...რატომ? ხედაავ, რა ჩავიდინე, რა. თურმე როგორ მყვარებია.... მზაკვრულად გავუთხარე სამარე... ვნანობ, ძალიან ვნანობ... ყოველთვის მინდოდა შენი დამარცხება, მაგრამ სულ მე ვიყავი ძირსა... ახლა კი ხედაავ, შენა ხარ ძირსა, შე უბედურო, შენა!..... (სიბნელე).
-არა, არა, არ მჯერა , არა!....
(ბიბღა დგება და გადის, ჩოხელი წინ გადმოდის.)
-ჩოხელი-ვაი,ბრალი ჩვენი, ვინ რას ეძახის სიყვარულს.... ვის როგორ ესმის სიყვარული.... (ნელა გადადის მარცხნივ, ჯდება)... (პანტომიმის მონაწილენი დგებიან სცენაზე.) იქნებ სიყვარული ამქვეყნად ყველაზე დიდი დარდია...
(ჩოხელი ჯდება სკამზე, იწყება პანტომიმა)
სცენა III
დაბალი განათება. მუსიკა. ახმაურდება სცენა. დაემატება ეზოს სკამები.
(მკრთალი სინათლე, თითქოს ნისლია). ოდნავ ჩანს ჩოხელი.
-მაინც რა არის სიყვარული, როგორი ბუნებისაა იგი და ისურვებდით თუ არა არსებობას მის გარეშე? (ნელ-ნელა გადადის და დგება სცენის მარცხნივ. მუსიკა. პანტომიმა. შემდეგ გადადიან უკან სიბნელეში, გაიყოფიან და გადიან. ჩოხელი სკამზე ჯდება, გადახედავს მაყურებელს და მიმართავს ერთ-ერთს.)
-ჩოხელი-აი, თქვენ.
-გოჩა-მე?
-ჩოხელი-დიახ, თქვენ, შეგიძლიათ, ჩემთან მოხვიდეთ?
-გოჩა-რა თქმა უნდა.
-ჩოხელი-უკაცრავად. თქვენი სახელი?
-გოჩა-გოჩა.
- ჩოხელი-გვარი?
- გოჩა-ჩიფიკაშვილი.
-ჩოხელი-რამდენიწლისახარ, გოჩა?
-გოჩა-თექვსმეტის.
-ჩოხელი-შეყვარებულითუგყავს?
- გოჩა-შეყვარებული?
-ჩოხელი-ჰო, რაიყო, რაზეგეცინება?
-გოჩა-რავიაბაა!
-ჩოხელი-რაჰქვია?
- გოჩა-ვის?
-ჩოხელი-შენსშეყვარებულს.
- გოჩა-არვიცი.
-ჩოხელი-როგორ, სახელიარიცი?
- გოჩა-არა, მხოლოდერთხელმყავსნანახიდაისიცშორიდან.
-ჩოხელი-როგორფიქრობ, რაარისსიყვარული?
- გოჩა- მაინც რა არის სიყვარული...რავიაბაა! მემგონიმარადიულიმონატრებაა. . .
--------------------------------------
(ჩოხელი ზის. გამოჩნდება გოგო, რომელიც ვიღაცას ელოდება.)
-მართა-მართაპირველი.
- ჩოხელი-უკაცრავად...
-მართა- მართა პირველი.
-ჩოხელი- ოჰო! რალამაზისახელიდაგვარიგაქვთ! (ჩოხელი დგება ფეხზე)
- მართა-მართლაა!
- ჩოხელი-ძალიანმომწონს.
- მართა-უი, დიდიმადლობა.
- ჩოხელი-მართა, შეიძლებასიყვარულისშესახებრამდენიმეკითხვამოგცეთ, ხომარგაბრაზდებით?
- მართა-უი, როგორგეკადრებათ, პირიქით, მეძალიანმიყვარსამთემაზესაუბარი.
- ჩოხელი-რახანასეა, მაშინგულახდილადმითხარით, გიყვართვინმე?
-მართა-არა, მეგათხოვილივარ!
------------------------------------
ჩოხელი გადადის სცენის უკან. ლაპარაკში გართული ნიკოლოზი და ლადო ერთად შემოდიან, თან ნარდი შემოაქვთ. სხდებიან, ნარდს თამაშობენ და საუბარს აგრძელე-ბენ. შემოდის ჩოხელი და მათთან ახლოს ჯდება. ჩოხელი ნიკოლოზს კითხვებს უსვამს.
-------------------------
-ტატო- ნიკო ძია, ნიკო ძია! მეთამაშე ნარდი რა ....
-ნიკო- არა მცალია, შვილო, არა...
-ტატო- გეხვეწები რა, აი ნახე, როგორ მოგიგო!...
-------------------------
-ჩოხელი-უკაცრავად, თქვენისახელი?
-ნიკოლოზი-ჩემი?!
- ჩოხელი-დიახ.
-ნიკოლოზი-კოლა, ნიკოლოზი, ისენიკიფორესმეძახიან.
- ჩოხელი-თქვენრომელიგირჩევნიათ?
- ნიკოლოზი-მეე, ნიკო.
-ჩოხელი- რაგვარიბრძანდებით?
-ნიკოლოზი-ჩუქურთმიშვილი, ნიკიფორეჩუქურთმიშვილი.
-ჩოხელი-ცოლ-შვილიგყავთ?
-ნიკოლოზიპირველიცოლისგანერთიბიჭი, ახლაჯარშია, წერილსველოდები, მეორისაგანქალ-ბიჭნი, უმცროსიმერვეშია, უფროსიმეათეში, გოგოსჯობიასწავლითა, ბიჭიყალთაბანდობს, არაუშავრაკია... ბიჭიეგეთისჯობია, გამაიჯეკებაყველასაქმეშია, მეცეგრეარვიყავი, რო?მესამეცოლიკიდევუშვილოგამამადგა, მაგრამრასიზამ, ვერგააგდებდავერაფერი, ისეთიძმებიჰყავ, რომაკაციმჭამლები.
-ჩოხელი-რასიტყვით, რაარისსიყვარული?
- ნიკოლოზი-არგაგიგონიაა, შიშიშაიქმსსიყვარულსაო, ასპროცენტიანიეგრეა; რავქნაუშვილოგამამადგა, მაგრამისეთიძმებიჰყვაროპირდაპირკაციმჭამლები, მიყორსმარავქნა, თავზეითროძალააღარარის, რასიზამ?
- ჩოხელი-შვილებისსიყვარულზერასიტყვით?
-ნიკოლოზი-აი, იმათენაცვალოთმამა, აგრეე!
- ჩოხელი-ხომნახულობ? (ნიკოლოზი ნარდს იღლიაში ამოიდებს)
- ნიკოლოზი-არა, ალიმენტუგზავნი.
დაემშვიდობება და გადის.
-ტატო-სად წახვედი, ნიკო ძია. ე, ნიკო ძია!
. . . . . . . . . . . . . . . . .
(ჩოხელი ლადოს თავზე ხელს გადაუსვამს და გვერდით დაუჯდება.)
ჩოხელი-შენი სახელი?
ლადო-ლადო.
ჩოხელი-რომელ კლასში ხარ ლადო?
-ლადო-მეოთხეებშიგადავდივარ.
-ჩოხელი-რანიშნებიგყავს?
-ლადო-რავიიი!
- ჩოხელი-შენმაკლასელმაგოგომმითხრაორებსღებულობსო, მართლა?
-ლადო-ორებსკიარა, ისაა. ( ლადო ადგება და გადადის მარცხნივ.)
-ჩოხელი-მაშ, რანიშნებიგყავს?
-ლადო-ხუთები, ოთხებიდაალაგ-ალაგსამები.
-ჩოხელი-რაგვარიხარ?
-ლადო-წიკლაური.
- ჩოხელი-შეყვარებულიხომგყავს?
-ლადო-შეყვარებულიარა, ისაა!
-ჩოხელი-მერომმითხრესჰყავსო?
-ლადო-არაფერიც.
- ჩოხელი-შენიკლასელია?
-ლადო-ვინა?
-ჩოხელი-ისგოგო, შენრომგიყვარს.
- ლადო-არავინაცარმიყვარს.
- ჩოხელი-მერომმითხრეს?
- ლადო-რაგითხრეს?
-ჩოხელი-ლადოსისგოგოუყვარს, კლასშიმისუკანრომზისო.
- ლადო-უკანკიარა, წინზის … წინ...წამოსცდალადოსდასირცხვილისაგანაწითლებულმათავიდახარა. (ლადო გადის სცენიდან.)
----------------------------------------
(ჩოხელი ზის სკამზე. ორი ახალგაზრდა ქალი მრგვალ მაგიდასთან ზის და საუბრობს, ჩოხელი ერთ-ერთს მიმართავს.)
- ჩოხელი - აი,თქვენ.
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი)- მეე?
-ჩოხელი- დიახ,თქვენ ... რას იტყვით სიყვარულზე?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი)-მერაუნდაგითხრათსიყვარულზე, ეგასაკიუკვეგავიარე.
- ჩოხელი-რაასაკი.
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -აი, კაცსრომჰგონია, სიყვარულიმართლარომარსებობს.
-ჩოხელი-თქვენგინდათთქვათ,რომ...
--ახალგაზრდა ქალი(1-ლი) -დიახ, დიახ, ადრეცმეგონა, რომარსებობდა, მაგრამთურმეესყველაფერიბავშვობისილუზიებიიყო. (ახალგაზრდა გოგონა ნელ-ნელა შემოდის)
-ჩოხელი-მერეროგორმიხვდით, რომარარსებობს?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -სულუბრალოდ. სკოლარომდავამთავრეთ, დავშორდით. მეინსტიტუტშიგავაგრძელესწავლა, ისჯარშიწავიდა.
-ჩოხელი-მერე?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -მერეჩემსთანაკურსელზეგავთხოვდი.
-ჩოხელი-რატომ, არგიყვარდათ?
(ახალგაზრდა ქალი გადადის და ჩოხელის ადგილზე ჯდება)
--ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -ჰმ, შენრაჩემიქმარივითლაპარაკობ?
-ჩოხელი-მაინც?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -გიყვარს, არგიყვარს, გიყვარვარ, არგიყვარვარ, რაშუაშიააქსიტყვები, მთავარიაელემენტარულიგაგება, ხომ?
-ჩოხელი-მაინცრაშიგამოიხატებაესელემენტარულიგაგება?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -მემგონიბევრრამეში, თუნდაციმაში, რომარუნდამთხოვდესანგარიშებს, სადვიყავი, რატომდავიგვიანე, ესხომწვრილმანია, არა?
-ჩოხელი-გააჩნია, რაშემთხვევაში.
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -ხომგითხარი?
-ჩოხელი-რამითხარით?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -ჩემიყოფილიქმარივითლაპარაკობთ-მეთქი.
-ჩოხელი-შერიგებასარაპირებთ?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -ვისთან, იმასთან?!
-ჩოხელი-უკაცრავად.
---------------------------
(ჩოხელი დგას ჩაფიქრებული, გაოგნებული. ახალგაზრდა ქალი მივა და მხარზე დაადებს ხელს, ჯდება და ჩოხელი მის უკან დგება.)
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-მეც მიყვარდა ერთი ბიჭი ... ძალიან მიყვარდა ... მაგრამ დავშორდით ერთმანეთს.
-ჩოხელი- ახლა გიყვართ ვინმე?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)- არა.
-ჩოხელი-ისბიჭირომშეგხვდესდაძველისიყვარულისგაახლებაშემოგთავაზოთ, რასიზამთ?
--ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-ვისზეამბობთ?
-ჩოხელი-აი, ვინც გიყვარდათ... აღარ შეგხვედრიათ?
--ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-ააა, კი, შემხვდადიდიხნის შემდეგ. დამიწყო,ასეო, ისეო, უშენოდარშემიძლიაო.
-ჩოხელი-მერერაუთხარით?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2) -ვიფიქრებმეთქი. იმდღესიანვრისოცდაცხრარიცხვიიყო, დავთქვით, თებერვლისოცდაცხრაშიშევხვედროდითერთმანეთსდამაშინვეტყოდიჩემსპასუხს. მისამართიგანგებარმივეცი, იმანძველიმისამართიიცოდა, ჩვენკისაცხოვრებლადსხვაგანგადავედით.
-ჩოხელი-რატომ არ მიეცით მისამართი?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-იმიტომ, რომმაინტერესებდა, ადრემართლამიყვარდათუარა. თუმართლამიყვარდა, ხომვერგავძლებდიდათებერვლისოცდაცხრაშიდათქმულადგილზემივიდოდი. არმინდოდა,მანამდეშევხვედროდი, გაიგე? ჩემსთავსვამოწმებდი.
-ჩოხელი-მერერაგაარკვიეთ?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-თებერვალიოცდაცხრითკიარაოცდარვითიყო.
-ჩოხელი-დავეღარშეხვდით?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)მეოცდარვაშიცმივედიდაპირველმარტსაც.
-ჩოხელი-არმოვიდა?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-ამასწინათისევშემთხვევითშემხვდადაიცი, რამითხრა? მაპატიე, ოცდაცხრათებერვალსისეთისაქმეგამომიჩნდა,ვერაფრითვერმოვახერხემოსვლაო. მაშინმივხვდი, რომესყველაფერიბავშვობაიყო.
-ჩოხელი-დააღარგჯერათ?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-არავითარშემთხვევაში.
-ჩოხელი-დამაინცროგორსიყვარულსისურვებდით?
- ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-ისეთს, რომელიც გამაბედნიერებს.
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
(ჩოხელი ჯდება სკამზე მარჯვნივ. შვილიშვილიშემოდის თამაშით... ბებია უკან მოჰყვება. ბებიას სათვალე უკეთია და ჯოხს ეყრდნობა.)
-ბებია-დამელოდე, შვილო, დამელოდე. (შვილიშვილი ბებოს ელოდება და ეხმარება. ბებია სკამზე ჯდება, გვერდით შვილიშვილი მიუცუცქდება.)
-შვილიშვილი-ბებოო?... ბებო?
-ბებო-რაო, შვილო? რა გინდა ბებო გენაცვალოს?
-შვილიშვილი-ბებო,აი, ეს კაცი კითხულობს, სიყვარულირაარისო?
-ბებო-აბა, ვინა?... სიყვარულიარახაარ, მარახარბებოგენაცვალოს!
(ბებია შვილიშვილს ეფერება.)
-შვილიშვილი - ბებო, გყვარებია ვინმე?
-ბებო -რაო, შვილო, აბა, შენ ვინ ხარ? სიყვარულის ნაყოფი არა ხარ? მა რა ხარ, ბებო გენაცვალოს!... ეჰ, სიყვარულის.... რაც ჩემი ქმარი გარდაიცვალა...
-შვილიშვილი - ბებო, მას შემდეგ აღარავინ შეგყვარებია?...
-ბებო- რაი, შვილო?
-შვილიშვილი-მას შემდეგ აღარავინ შეგყვარებია?
-ბებო - გაჩუმდი, ქაა... არავინ გაიგონოს… დაინახე ამასა.
-შვილიშვილი - ეჰ, ნეტავ მე როდის შემიყვარდება?
-ბებო- რაი, გოგო... კარგი, კარგი, ნუ ბრაზობ. აბა, ვინ იტყვის შენნაირ ანგელოზზე უარსა…დაელოდე, ბებო გენაცვალოს, დაელოდე .... აუცილებლად შეგიყვარდება.
-შვილიშვილი- დაელოდე, დაელოდე... შეგიყვარდება, შეგიყვარდება...
(გადიან სცენიდან)
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
(აპოლონი შემოდის. ფეხი ფეხზე გადადებული ზის სკამზე. შემოდის ჩოხელი, შემოუვლის გარშემო, მარჯვენა მხარეს დგება.)
-ჩოხელი-უკაცრავად, თქვენი სახელი?
- აპოლონი-ჩემისახელი? აპოლონი.
- ჩოხელი-გვარი?
-აპოლონი-მღებრიშვილი… პრობლემაა რამე?
- ჩოხელი- არა, არაფერი... უბრალოდ... სადმუშაობთ?
- აპოლონი-იქ.
-ჩოხელი-სადიქ?
- აპოლონი-ნუ, რასაჭიროა? (ჩოხელი შემოუვლის და მარცხენა მხარეს ჩაუცუცქდება.)
- ჩოხელი-შემთხვევაროიყოს, სიყვარულისგულისათვისთუდასთმობდითსიცოცხლეს?
-აპოლონი-რაო, რა მკითხე, ბიძაჩემო?
-ჩოხელი-სიყვარულის გულისათვის თუ დასთმობდი სიცოცხლეს?
- აპოლონი-ვინა? მეეექალისგულისათვის, კაცო?! სიყვარულირაღაარის, რომმისიგულისათვისსიცოცხლეგაწიროსკაცმა.(ნელ-ნელა გადის და თავისთვის ამბობს) ქალის გულისათვის? მეე, კაცო .... ეეე ... (ხელს ჩაიქნევს და მარჯვენა მხარეს გავა.)
--------------------------------
არადა ქალის სიყვარული (ხომ) დასაწყისია იმ დიდი სიყვარულისა ...
------------------------------------
-ჩოხელი-მაინც ვერ გავიგე რა არის სიყვარული. თქვენ გაიგეთ? განა ამ პასუხებიდან რამე გაირკვა? (სინათლე ქრება. ჩოხელი სკამზე ზის. სცენაზე შემოდის,,მოლოდინის“ პერსონაჟი. )
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ასე მგონია, ვიღაცა უნდა შემხვდეს.(ჩოხელის უკან დგება.)
-ჩოხელი-ვინ უნდა შგხვდეს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-რა ვიცი.
-ჩოხელი-მაშ, რატომ გგონია?
-,,მოლოდინის პერსონაჟი“-იცი, მე ის მიყვარდა.
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ჩოხელი-როდის?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-მეც არ ვიცი როდის, ალბათ დიდი ხნის წინათ.
-ჩოხელი-მაინც?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-მანამ დავიბადებოდი.
-ჩოხელი- ვერ გავიგე.
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-შეიძლება დაბადებულიც ვიყავი, მაგრამ სხვაგან, მე იქ მიყვარდა და ეხლაც სულ იმას ვეძებ.(ცვლიან ადგილებს. ტრიალდება ჩოხელი, შეხედავს და ,,მოლოდინის პერსონაჟის უკანდგება.)
-ჩოხელი-რომ არ შგხვდეს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ეგეც შეიძლება.
-ჩოხელი-უცოლო ხომ არ დაბერდები, მოიყვანე ვინმე.
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ვინ?
-ჩოხელი-რა ვიცი ვინმე.
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-არა, არა, ეგრე როგორ მოვიყვანო?!
-ჩოხელი-ის რომ არ შეგხვდეს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ხომ მიყვარს.
-ჩოხელი-ეგეთი სიყვარული არ გამიგონია, არ იცნობ, არ გინახავს და გიყვარს.
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ჰო, მიყვარს.
-ჩოხელი-იქნება არ გიყვარს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-მაშ რატომ მგონია, რომ უნდა შემხვდეს.
-ჩოხელი- იქნებ სიზმარში ნახე?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-არა, სხვაგან ვნახე სადღაც.
-ჩოხელი-გარეგნობა გახსოვს, როგორი აქვს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-არა, არ მახსოვს.
-ჩოხელი-მაშ, როგორ უნდა იცნო, რომ შეგხვდეს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ვიცნობ. ვიცი, რომ ვიცნობ. არ შეიძლება, რომ არ ვიცნო.
--------------------------
(სინათლე ქრება. ,,მოლოდინის“ პერსონაჟი გადადის სცენის მარცხნივ და ძირს წვება. მუსიკა. ჩოხელი მარჯვნივ გადმოდის და ჯდება.)
(შემოდის ფიქრებში წასული მეოცნებე შეყვარებული. ჩოხელი სცენის შუაში დგება.)
ჩოხელი - გოგონი, შეყვარებული ხარ?
ნენე- ვაიმე, კიი... უსაზღვროდ...
ჩოხელი - და, რა არის სიყვარული?
ნენე -იცი, იცი რა არის სიყვარული? მიწაზე კი დადიხარ, მაგრამ ფიქრებით... ფეხქვეშ მიწას ვერ გრძნობ... სიყვარულია, როცა ჰაერი ხარ... როცა ღრუბელი ხარ ... როცა მზის სხივი ხარ... როცა წვიმის წვეთი ხარ... როცა მსუბუქი ხარ... ვაიმეე, როგორ მიყვარს....
ჩოხელი - მაინც, მაინც რა არის სიყვარული?
ნენე - არ ვიცი .... არ ვიცი ... არ ვიცი ... მაგრამ ბედნიერი ვარ... უსაზღვროდ ბედნიერი ვარ... უსაზღვროდ...
(ინთება ორი პისტოლეტი. ნათდება მოლოდინის პერსონაჟი. ჩოხელი- ბუნდოვნად.)
(ჩოხელი მარცხნივ ზის. ჩაფიქრებულია. ,,ჭორიკანა“ სცენის მარცხენა კუთხიდან მოდის ქოთქოთით და მარჯვნივ ჯდება სკამზე. ჩოხელი თვალს გააყოლებს.
---------------------------------------------------------
ჩოხელი-ბევრი ოცნებობს მის პოვნაზე და ათასიდან ერთი პოულობს მას.
--------------------------------------------------------.
ასაკოვანი ქალი- დღევანდელებიქაა?! დღევანდელებიაღარცსირცხვილსდაგიდევენდააღარცნამუსსა, (წამოდგება და მივა ჩოხელთან) გვიყვარსო! აეტუზებიანერთმანეთსადაჰპროშნიან. (,,ჭორიკანა“ გვერდით დაუჯდება ჩოხელს. ხან ჩოხელს გახედავს, ხან-მაყურებელს.) ზედაცარგიყურებენ, გინდაყოფილხარიქა,გინდა-არა, გვიყვარსო! მერეექაა?! დღევანდელიცოლ-ქმარიროდადიან, ეგრედავდიოდითჩვენა? ჩვენკიარგვიყვარდაერთმანეთი?! თუმაგათსწავლარომაქ, სხვანაირისიყვარულიიციან? (გახედავს მაყურებელს, ადგება ნელა და ჯდება სკამზე)ეჰ, ჩემქმარსროდავინახავდი, (ჩოხელს გახედავს) იგრეშამაზრიალებდატანში, როგორცრორა? (გახედავს მაყურებელს) მაგრამარასშავიმჩნევდი, სახელირაარის, სახელითაცვერმივმართავდიხალხშია, მრცხვენოდა. ისრეწავიდაშავმიწაშია, მეიმისთვითვალიარგამიყრიათვალშია. დღევანდელები...(გახედავს ჩოხელს ) ლამისარის, თვალებითდაჭამონერთმანეთი.
არა, ქაა! არა, ქაა! მემაგნაირისიყვარულიარმწამს.მემაგნაირისიყვარულიარმწამს.
არმწამსდამამკალ, აჰა!
----------------------------------------------------
-ჩოხელი- ეს ... შენ ხარ?... არ შეგხვდა?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-არა, არ შემხვდა.
-ჩოხელი-მერე?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-რა, მერე?
-ჩოხელი- არ მოიყვანე ცოლი?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-არა.
-ჩოხელი-კიდევ იმას ელოდები?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ჰო.
-ჩოხელი-რამდენი წლისა ხარ?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-სამოცდაექვსის.
-ჩოხელი-კიდევ გიყვარს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-კიდევ…კიდევ მიყვარს.
-ჩოხელი-იქნებ შეგხვდა კიდეც და ვერ იცანი.
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ჰა!
-ჩოხელი-არა არაფერი.
(სინათლე ქრება. მაყურებელს გახედავს ჩოხელი. სცენაზე ჭადრაკულად განლაგდებიან მონაწილენი. მუსიკა.)
-ჩოხელი- მაინცრაარისსიყვარული, როგორიბუნებისააიგიდაისურვებდითთუარაარსებობასმისგარეშე?(ჩოხელი მიდის პერსონაჟებთან და დირიჟორობს. იწყება პანტომიმა (თოჯინები).....
....სიყვარულის ძიებაშიმარადიულადგაგრძელდებაჩვენიმოთხრობა,რომელიცვერასოდესჩასწვდებამისბუნებას... და ვინ იცის, უსიყვარულოდ რას დავემსგავსებით... (ჩოხელი შედის სცენაზე, პანტომიმის მონაწილეთა შორის დადის და თან საუბრობს.)
-ჩოხელი-დათუვინმემაინცჯიუტადგეტყვით:
- ,,დამიმტკიცეთ, რომარსებობსსიყვარული“.
ამაზემხოლოდერთიპასუხიმაქვს:-სიყვარულიისეთიბუნებისაა, დამტკიცებას
არსაჭიროებს, იგითვითონმტკიცდებაიქ, სადაცფეხსდაადგამს!
(ჩოხელი მუხლებზე დგება, წრეზე დგებიან მონაწილენი, სცენა იწყებს ტრიალს (პანტომიმა). დაღლილი ჩოხელი გამოდის წრიდან, იჩოქებს მაყურებლისკენ და მაყურებელს მიმართავს. მონაწილენი უკან გადადიან.)
-ჩოხელი-სიყვარულის რაობისათვის ხომ იმდენივე კითხვა შეიძლება დაისვას, რამდენი ადამიანიც არის ქვეყანაზე. ალბათ ყველა პასუხი მართალი იქნება შეკითხვაზე, თუ რა არის სიყვარული. მართალი იქნება იმიტომ, რომ ყველა თავისებურად ხედავს მას, მაგრამ საბოლოოდ მაინც გაურკვეველი დარჩება, რადგან თვითონ ცვალებადი და გაურკვეველი ბუნებისაა სიყვარული.
ასე არ არის მკითხველო?
სცადეთ, ყველამ საკუთარი პასუხი გასცეთ ამ შეკითხვას......
რა იქნება მერე, რა შეცვლის ამ სურათებს, არავინ იცის. ალბათ მოვა დრო და ეს პატარა ადამიანებიც შეწყვეტენ აღმა-დაღმა სიარულს, მაგრამ მათ კვალდაკვალსიყვარულის ლანდი გაჰყვება... ღმერთო მაღალო, შეიწყნარე ყოველივე სახელი ჩვენი, გვასწავლე რა არის სიყვარული! მოგვეცი სიყვარულის ძალა და უნარი, რათა შევიგრძნოთ და შევიცნოთ სიცოცხლე, ვიცხოვროთ და არ ვიარსებოთ.... ნუ მოგვივლენ განსაცდელს მძიმეს, რათა ვადიდოთ სახელი შენი.
(ჩოხელი ჯდება საქანელაზე,ადის მაღლა, გადის სინათლიდან.)
ჩოხელი -აქ ხარ?
ხმა - აქ ვარ. აბა, რა გაარკვიე.
(ჩოხელი ტრიალდება მაყურებლისკენ)
ჩოხელი- ვერაფერი.
ხმა-მაშინ დახურე ეს ფარდა. ყველა თავის სამყაროში გაუშვი (დატოვე).
(დაიხურება ფარდა.)
მოქმედი პირნი:
1. გოჩა ჩიფიკაშვილი (თინეიჯერი, 16 წლის);
2. მართა პირველი (გათხოვილი);
3. ნიკიფორე ჩუქურთმიშვილი (შუახნის კაცი);
4. ლადო (მეოთხეკლასელი);
5. ახალგაზრდა ქალი(1-ლი);
6.ახალგაზრდა ქალი (მე-2);
7. ბებო;
8. შვილიშვილი;
9. აპოლონ მღებრიშვილი;
10. ასაკოვანი ქალი;
11. ჩოხელი;
12. ბიბღა;
13. დევგარეული;
14. მეოცნებე შეყვარებული;
15. ,,მოლოდინის“ პერსონაჟი;
16.იდუმალიხმა;
17. დასტურ-დეკანოზი;
18. დევგარეულის ცოლი;
19.ბიბღას ცოლი.
სცენაI
ისმის ქარის ხმა(,,მოგონება“)სიბნელე... ფარდა დახურული. მოქმედება ხდება ავანსცენაზე. მიმართული განათება ... მარცხენა მხარეს გამოჩნდება ჩოხელი (დგას). მოქმედი პირები სცენაზე წრეზე დგანან. ისმის მუსიკა.
- ხმა - აქ ხარ?
(ჩოხელი დგება განათებაში.)
- ჩოხელი-აქ ვარ!
- ხმა-აბა, რა გადაწყვიტე?
- ჩოხელი-ჩუუ... აღარაფერი მითხრა... აღარ ჩავაცმევ ჩემს მოთხრობებს ლამაზ ტან-საცმელს.
(ჩოხელი მარჯვნივ გადმოდის, ხმა- მარცხნივ)
- ხმა-რატომ, სიტყვები შემოგელია?
- ჩოხელი -არა, მაგრამ როგორი ტანსაცმელიც გუდამაყრელებს აცვიათ, ჩემი მოთხრობებიც ისეთები მინდა, რომ იყვნენ.
- ხმა-გუდამაყრელებს ლამაზი ტანსაცმელი არ აცვიათ?
-ჩოხელი- აცვიათ, მაგრამ მარტო დღესასწაულებში იცვამენ ლამაზად, სხვა დროს… სხვა დროს უბრალოდ არიან ჩაცმულნი.
(ჩოხელი გადმოდის შუაში)
-ხმა-ხოო და შენც ადექი და მოთხრობებიც სადღესასწაულოდ მორთე.
-ჩოხელი- არა, არა, მე მინდა ისეთები დარჩნენ, როგორიც ბუნებრივად არიან, არა, არა მე მათ არ გავალამაზებ, არ გავალამაზებ არა. იცი რას ვიზამ, მე მხოლოდ მათ წინ ჩამოფარებულ ბინდისფერ ფარდას გავწევ და ვისაც რომელი მოთხრობა მოეწონება,ის წაიკითხოს. (ბრუნდება მაყურებლისკენ) გესმით! ვისაც რომელი მოთხრობა მოგეწონებათ, ის წაიკითხეთ!..... ვისაც რომელი მოთხრობა მოგეწონებათ, ის წაიკითხეთ!....
-ხმა- მაშინ გადაწიე ეს ფარდა!!!
სცენა II
ისმის მუსიკა (,,სევდა“) იხსნება ფარდა. ჩოხელი ტრიალდება, ხელებს შლის, უკან მიდის. წრეზე ტრიალებენპერსონაჟები.ჩოხელი პერსონაჟთა შორის დადის. შემოდის დასტურ-დეკანოზი, ზარს რეკავს.ისმის ზარის ხმა. ყველა ქუდს იხდის. ჩოხელი გადმოდის წინ (ცენტრში). (ჩაბნელებულია სცენა. მხოლოდ ჩოხელია განათებული.)
ჩოხელი - გუდამაყრობა იწყება!.. ჩემი გუდამაყრობა იწყება!...
ახმაურდებისნ ქალები... ისმის შეძახილები:
- გუდამაყრობა იწყება, გუდამაყრობა!...
(იწყება ხმაური, მოძრაობა... ახმაურდებიან ქალები.) ისმის შეძახილები:
- გუდამაყრობა იწყება, გუდამაყრობა!...
(სცენაზე შემოაქვთ ხის გობები, თასები, ტაბლა, სკამები, კასრი,სასანთლე, ნატვრის ხე .... ორი ქალი საჩეჩელთან ზის... ნატვრის ხეზე სურვილებს აბამენ... ანთებენ სანთლებს და ლოცულობენ.... ისმის სიმღერა, ყიჟინა, დღეობენ გუდამაყრელები.სხდებიან ტაბლასთან.ბიბღა ნატვრის ხის უკან იმალება და თვალყურს ადევნებს მათ.
ილოცება დასტურ-დეკანოზი.
-დასტურ-დეკანოზი - დედამიწაზე ყველაფერს თავისი სახელი ჰქვია. მოვალთ ადამიანები, დაგვარქმევენ სახელს და ვივლით ამ სახელით იმდენ ხანს, რამდენი ხანიც გვიწერია ამ ცის ქვეშ ყოფნა. შევიყვარებთ, შევუყვარდებით... ბოლოს კი წავალთ, მივებარებით საცხოვნებლად შემოქმედს ჩვენსას. არავინ იცის იქით რა არის. აქეთ კი სახელი და სიყვარულით გამთბარი გული გვრჩება. ო, ღმერთო მაღალო, გვიყვარდეს ერთმანეთი! ,,სახელითა მამისათა, (პირჯვარს იწერს დასტურ დეკანოზი. პირჯვარს იწერს ყველა.) და ძისათა, და სულისა წმიდისათა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ!“
-გოგოებო, ქალებო, წავიდეთ ბედისკვერები დავაცხოთ!
(ცეკვა. მუსიკა.)
გუდამაყრელები სცენის მარჯვენა კუთხეში სხედან, სვამენ და ილოცებიან: - გუდამაყარს გაუმარჯოს! - წმინდა გიორგის მადლი შეგვეწიოს! ( ცეკვა, მუსიკა გრძელდება) -წავედით, ჩვენი ბედისკვერები ვნახოთ ....
-ვაიმე, ხალხო, ვაიმე, დევგარეულის ბედისკვერი არ გამოცხვა...
-გესმით, რა ხდება?... დევგარეულის ბედისკვერი არ გამოცხვა.
მოლხენის შემდეგ სიმღერით მიჰყვებიან გზას და მიდიან გამომცხვარი ბედისკვერების სანახავად. სცენაზე მარტო დარჩენილი დევგარეულიქუდს იხდის, (ზარები) მიწვება და ნაბადს მიიფარებს. (მუსიკა)
სცენაზე სინათლე იკლებს.ნატვრის ხის უკან დამალული ბიბღა ქურდულად გამოიხედავს, (ქარის ხმა) ჩუმად შემოდის, შემოივლის სცენასიპარავს დევგარეულის მოსასხამს და ნელ-ნელა უკანიხევს. ამ დროს შემოდის ბიბღას ცოლი (გაბრაზებული).
-ბიბღა- მოგიგდე ხელთა!...
-ბიბღას ცოლი- არ დაგინახოს, შე მიწადასაყრელო შენა .... არ დაგინახოს.
-ბიბღა- დამინახოს თორე, ბევრს რამესაც გამომრჩება;
-ბიბღას ცოლი-რის პატრონი ამბობ მაგას, რისი...
-ბიბღა- ერთხელა და ორჯერ მომიქცევია ქვეშა, მე ვიმარჯვებ ხოლმე, მე...
-ბიბღას ცოლი- რას ამბობ, კაცო, რას, ერთი ნეკნი აღარა გაქვს მაგისაგან მთელი, ერთი...
-ბიბღა-ჯერ ვათამამებ და მერე ნახე. ( ბიბღა ისევ ნატვრის ხის უკან იმალება.)
-ბიბღას ცოლი-მე გითხარი და... რაც გინდა, ის გიქნია... (მიაყრის ქოქოლას)
დევგარეული შიშველია. სცივა. ახველებს. ნელ-ნელა დგება. ბარბაცით მიდის. ხელებს ჩამოუშვებს. ახველებს. მოიხრება და მძიმედ ეშვება მუხლებზე. იჩოქებს. მუხლებზე ნელა ტრიალდება, ნელ-ნელა აიხედავს მაღლა. (ტანსაცმლის დაკარგვას ღვთის ნებად მიიჩნევს.)
-დევგარეული- ჰოი, იდიდოს შენმა განგებამ! შენ შეეწიე ყველა გაჭირვებულს. (პირჯვარს იწერს და ძირს ეცემა დევგარეული. სინათლე ნელ-ნელა ქრება.)
შემოდის დევგარეულის ცოლი (შავი ჩადრი აფარია), შემოაქვს ანთებული კელაპტარი, მიდის დევგარეულთან, იჩოქებს, ლოცულობს, თავს ჩახრის, შეუმჩნევლად ჩააქრობს სანთელს, დაადებს თავს დევგარეულს დააქვითინდება. სიბნელე... სცენიდან გადის დევგარეულის ცოლი... (ქრება სინათლე. სრული სიბნელეა, გადის დევგარეულიც...(მუსიკა)
ამ ყველაფერს სცენის სიღრმიდან აკვირდება ბიბღა. შემოდის ბიბღა (ნაბადს იხუტებს) სცენის კუთხიდან დიაგონალზე. სცენის წინ მარჯვნივ დადებს ნაბადს, ზედ დაემხობა და აქვითინდება.(ისმის კაცის ტირილი...)
(დატირების დროს (ბიბღა რომ წინ გადმოვა) ჩოხელი სცენის სიღრმიდან გამოდის და სცენას ათვალიერებს.)
-ბიბღა-რატომ? ... რატომ?...რატომ? ხედაავ, რა ჩავიდინე, რა. თურმე როგორ მყვარებია.... მზაკვრულად გავუთხარე სამარე... ვნანობ, ძალიან ვნანობ... ყოველთვის მინდოდა შენი დამარცხება, მაგრამ სულ მე ვიყავი ძირსა... ახლა კი ხედაავ, შენა ხარ ძირსა, შე უბედურო, შენა!..... (სიბნელე).
-არა, არა, არ მჯერა , არა!....
(ბიბღა დგება და გადის, ჩოხელი წინ გადმოდის.)
-ჩოხელი-ვაი,ბრალი ჩვენი, ვინ რას ეძახის სიყვარულს.... ვის როგორ ესმის სიყვარული.... (ნელა გადადის მარცხნივ, ჯდება)... (პანტომიმის მონაწილენი დგებიან სცენაზე.) იქნებ სიყვარული ამქვეყნად ყველაზე დიდი დარდია...
(ჩოხელი ჯდება სკამზე, იწყება პანტომიმა)
სცენა III
დაბალი განათება. მუსიკა. ახმაურდება სცენა. დაემატება ეზოს სკამები.
(მკრთალი სინათლე, თითქოს ნისლია). ოდნავ ჩანს ჩოხელი.
-მაინც რა არის სიყვარული, როგორი ბუნებისაა იგი და ისურვებდით თუ არა არსებობას მის გარეშე? (ნელ-ნელა გადადის და დგება სცენის მარცხნივ. მუსიკა. პანტომიმა. შემდეგ გადადიან უკან სიბნელეში, გაიყოფიან და გადიან. ჩოხელი სკამზე ჯდება, გადახედავს მაყურებელს და მიმართავს ერთ-ერთს.)
-ჩოხელი-აი, თქვენ.
-გოჩა-მე?
-ჩოხელი-დიახ, თქვენ, შეგიძლიათ, ჩემთან მოხვიდეთ?
-გოჩა-რა თქმა უნდა.
-ჩოხელი-უკაცრავად. თქვენი სახელი?
-გოჩა-გოჩა.
- ჩოხელი-გვარი?
- გოჩა-ჩიფიკაშვილი.
-ჩოხელი-რამდენიწლისახარ, გოჩა?
-გოჩა-თექვსმეტის.
-ჩოხელი-შეყვარებულითუგყავს?
- გოჩა-შეყვარებული?
-ჩოხელი-ჰო, რაიყო, რაზეგეცინება?
-გოჩა-რავიაბაა!
-ჩოხელი-რაჰქვია?
- გოჩა-ვის?
-ჩოხელი-შენსშეყვარებულს.
- გოჩა-არვიცი.
-ჩოხელი-როგორ, სახელიარიცი?
- გოჩა-არა, მხოლოდერთხელმყავსნანახიდაისიცშორიდან.
-ჩოხელი-როგორფიქრობ, რაარისსიყვარული?
- გოჩა- მაინც რა არის სიყვარული...რავიაბაა! მემგონიმარადიულიმონატრებაა. . .
--------------------------------------
(ჩოხელი ზის. გამოჩნდება გოგო, რომელიც ვიღაცას ელოდება.)
-მართა-მართაპირველი.
- ჩოხელი-უკაცრავად...
-მართა- მართა პირველი.
-ჩოხელი- ოჰო! რალამაზისახელიდაგვარიგაქვთ! (ჩოხელი დგება ფეხზე)
- მართა-მართლაა!
- ჩოხელი-ძალიანმომწონს.
- მართა-უი, დიდიმადლობა.
- ჩოხელი-მართა, შეიძლებასიყვარულისშესახებრამდენიმეკითხვამოგცეთ, ხომარგაბრაზდებით?
- მართა-უი, როგორგეკადრებათ, პირიქით, მეძალიანმიყვარსამთემაზესაუბარი.
- ჩოხელი-რახანასეა, მაშინგულახდილადმითხარით, გიყვართვინმე?
-მართა-არა, მეგათხოვილივარ!
------------------------------------
ჩოხელი გადადის სცენის უკან. ლაპარაკში გართული ნიკოლოზი და ლადო ერთად შემოდიან, თან ნარდი შემოაქვთ. სხდებიან, ნარდს თამაშობენ და საუბარს აგრძელე-ბენ. შემოდის ჩოხელი და მათთან ახლოს ჯდება. ჩოხელი ნიკოლოზს კითხვებს უსვამს.
-------------------------
-ტატო- ნიკო ძია, ნიკო ძია! მეთამაშე ნარდი რა ....
-ნიკო- არა მცალია, შვილო, არა...
-ტატო- გეხვეწები რა, აი ნახე, როგორ მოგიგო!...
-------------------------
-ჩოხელი-უკაცრავად, თქვენისახელი?
-ნიკოლოზი-ჩემი?!
- ჩოხელი-დიახ.
-ნიკოლოზი-კოლა, ნიკოლოზი, ისენიკიფორესმეძახიან.
- ჩოხელი-თქვენრომელიგირჩევნიათ?
- ნიკოლოზი-მეე, ნიკო.
-ჩოხელი- რაგვარიბრძანდებით?
-ნიკოლოზი-ჩუქურთმიშვილი, ნიკიფორეჩუქურთმიშვილი.
-ჩოხელი-ცოლ-შვილიგყავთ?
-ნიკოლოზიპირველიცოლისგანერთიბიჭი, ახლაჯარშია, წერილსველოდები, მეორისაგანქალ-ბიჭნი, უმცროსიმერვეშია, უფროსიმეათეში, გოგოსჯობიასწავლითა, ბიჭიყალთაბანდობს, არაუშავრაკია... ბიჭიეგეთისჯობია, გამაიჯეკებაყველასაქმეშია, მეცეგრეარვიყავი, რო?მესამეცოლიკიდევუშვილოგამამადგა, მაგრამრასიზამ, ვერგააგდებდავერაფერი, ისეთიძმებიჰყავ, რომაკაციმჭამლები.
-ჩოხელი-რასიტყვით, რაარისსიყვარული?
- ნიკოლოზი-არგაგიგონიაა, შიშიშაიქმსსიყვარულსაო, ასპროცენტიანიეგრეა; რავქნაუშვილოგამამადგა, მაგრამისეთიძმებიჰყვაროპირდაპირკაციმჭამლები, მიყორსმარავქნა, თავზეითროძალააღარარის, რასიზამ?
- ჩოხელი-შვილებისსიყვარულზერასიტყვით?
-ნიკოლოზი-აი, იმათენაცვალოთმამა, აგრეე!
- ჩოხელი-ხომნახულობ? (ნიკოლოზი ნარდს იღლიაში ამოიდებს)
- ნიკოლოზი-არა, ალიმენტუგზავნი.
დაემშვიდობება და გადის.
-ტატო-სად წახვედი, ნიკო ძია. ე, ნიკო ძია!
. . . . . . . . . . . . . . . . .
(ჩოხელი ლადოს თავზე ხელს გადაუსვამს და გვერდით დაუჯდება.)
ჩოხელი-შენი სახელი?
ლადო-ლადო.
ჩოხელი-რომელ კლასში ხარ ლადო?
-ლადო-მეოთხეებშიგადავდივარ.
-ჩოხელი-რანიშნებიგყავს?
-ლადო-რავიიი!
- ჩოხელი-შენმაკლასელმაგოგომმითხრაორებსღებულობსო, მართლა?
-ლადო-ორებსკიარა, ისაა. ( ლადო ადგება და გადადის მარცხნივ.)
-ჩოხელი-მაშ, რანიშნებიგყავს?
-ლადო-ხუთები, ოთხებიდაალაგ-ალაგსამები.
-ჩოხელი-რაგვარიხარ?
-ლადო-წიკლაური.
- ჩოხელი-შეყვარებულიხომგყავს?
-ლადო-შეყვარებულიარა, ისაა!
-ჩოხელი-მერომმითხრესჰყავსო?
-ლადო-არაფერიც.
- ჩოხელი-შენიკლასელია?
-ლადო-ვინა?
-ჩოხელი-ისგოგო, შენრომგიყვარს.
- ლადო-არავინაცარმიყვარს.
- ჩოხელი-მერომმითხრეს?
- ლადო-რაგითხრეს?
-ჩოხელი-ლადოსისგოგოუყვარს, კლასშიმისუკანრომზისო.
- ლადო-უკანკიარა, წინზის … წინ...წამოსცდალადოსდასირცხვილისაგანაწითლებულმათავიდახარა. (ლადო გადის სცენიდან.)
----------------------------------------
(ჩოხელი ზის სკამზე. ორი ახალგაზრდა ქალი მრგვალ მაგიდასთან ზის და საუბრობს, ჩოხელი ერთ-ერთს მიმართავს.)
- ჩოხელი - აი,თქვენ.
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი)- მეე?
-ჩოხელი- დიახ,თქვენ ... რას იტყვით სიყვარულზე?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი)-მერაუნდაგითხრათსიყვარულზე, ეგასაკიუკვეგავიარე.
- ჩოხელი-რაასაკი.
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -აი, კაცსრომჰგონია, სიყვარულიმართლარომარსებობს.
-ჩოხელი-თქვენგინდათთქვათ,რომ...
--ახალგაზრდა ქალი(1-ლი) -დიახ, დიახ, ადრეცმეგონა, რომარსებობდა, მაგრამთურმეესყველაფერიბავშვობისილუზიებიიყო. (ახალგაზრდა გოგონა ნელ-ნელა შემოდის)
-ჩოხელი-მერეროგორმიხვდით, რომარარსებობს?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -სულუბრალოდ. სკოლარომდავამთავრეთ, დავშორდით. მეინსტიტუტშიგავაგრძელესწავლა, ისჯარშიწავიდა.
-ჩოხელი-მერე?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -მერეჩემსთანაკურსელზეგავთხოვდი.
-ჩოხელი-რატომ, არგიყვარდათ?
(ახალგაზრდა ქალი გადადის და ჩოხელის ადგილზე ჯდება)
--ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -ჰმ, შენრაჩემიქმარივითლაპარაკობ?
-ჩოხელი-მაინც?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -გიყვარს, არგიყვარს, გიყვარვარ, არგიყვარვარ, რაშუაშიააქსიტყვები, მთავარიაელემენტარულიგაგება, ხომ?
-ჩოხელი-მაინცრაშიგამოიხატებაესელემენტარულიგაგება?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -მემგონიბევრრამეში, თუნდაციმაში, რომარუნდამთხოვდესანგარიშებს, სადვიყავი, რატომდავიგვიანე, ესხომწვრილმანია, არა?
-ჩოხელი-გააჩნია, რაშემთხვევაში.
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -ხომგითხარი?
-ჩოხელი-რამითხარით?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -ჩემიყოფილიქმარივითლაპარაკობთ-მეთქი.
-ჩოხელი-შერიგებასარაპირებთ?
-ახალგაზრდა ქალი (1-ლი) -ვისთან, იმასთან?!
-ჩოხელი-უკაცრავად.
---------------------------
(ჩოხელი დგას ჩაფიქრებული, გაოგნებული. ახალგაზრდა ქალი მივა და მხარზე დაადებს ხელს, ჯდება და ჩოხელი მის უკან დგება.)
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-მეც მიყვარდა ერთი ბიჭი ... ძალიან მიყვარდა ... მაგრამ დავშორდით ერთმანეთს.
-ჩოხელი- ახლა გიყვართ ვინმე?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)- არა.
-ჩოხელი-ისბიჭირომშეგხვდესდაძველისიყვარულისგაახლებაშემოგთავაზოთ, რასიზამთ?
--ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-ვისზეამბობთ?
-ჩოხელი-აი, ვინც გიყვარდათ... აღარ შეგხვედრიათ?
--ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-ააა, კი, შემხვდადიდიხნის შემდეგ. დამიწყო,ასეო, ისეო, უშენოდარშემიძლიაო.
-ჩოხელი-მერერაუთხარით?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2) -ვიფიქრებმეთქი. იმდღესიანვრისოცდაცხრარიცხვიიყო, დავთქვით, თებერვლისოცდაცხრაშიშევხვედროდითერთმანეთსდამაშინვეტყოდიჩემსპასუხს. მისამართიგანგებარმივეცი, იმანძველიმისამართიიცოდა, ჩვენკისაცხოვრებლადსხვაგანგადავედით.
-ჩოხელი-რატომ არ მიეცით მისამართი?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-იმიტომ, რომმაინტერესებდა, ადრემართლამიყვარდათუარა. თუმართლამიყვარდა, ხომვერგავძლებდიდათებერვლისოცდაცხრაშიდათქმულადგილზემივიდოდი. არმინდოდა,მანამდეშევხვედროდი, გაიგე? ჩემსთავსვამოწმებდი.
-ჩოხელი-მერერაგაარკვიეთ?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-თებერვალიოცდაცხრითკიარაოცდარვითიყო.
-ჩოხელი-დავეღარშეხვდით?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)მეოცდარვაშიცმივედიდაპირველმარტსაც.
-ჩოხელი-არმოვიდა?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-ამასწინათისევშემთხვევითშემხვდადაიცი, რამითხრა? მაპატიე, ოცდაცხრათებერვალსისეთისაქმეგამომიჩნდა,ვერაფრითვერმოვახერხემოსვლაო. მაშინმივხვდი, რომესყველაფერიბავშვობაიყო.
-ჩოხელი-დააღარგჯერათ?
-ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-არავითარშემთხვევაში.
-ჩოხელი-დამაინცროგორსიყვარულსისურვებდით?
- ახალგაზრდა ქალი (მე-2)-ისეთს, რომელიც გამაბედნიერებს.
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
(ჩოხელი ჯდება სკამზე მარჯვნივ. შვილიშვილიშემოდის თამაშით... ბებია უკან მოჰყვება. ბებიას სათვალე უკეთია და ჯოხს ეყრდნობა.)
-ბებია-დამელოდე, შვილო, დამელოდე. (შვილიშვილი ბებოს ელოდება და ეხმარება. ბებია სკამზე ჯდება, გვერდით შვილიშვილი მიუცუცქდება.)
-შვილიშვილი-ბებოო?... ბებო?
-ბებო-რაო, შვილო? რა გინდა ბებო გენაცვალოს?
-შვილიშვილი-ბებო,აი, ეს კაცი კითხულობს, სიყვარულირაარისო?
-ბებო-აბა, ვინა?... სიყვარულიარახაარ, მარახარბებოგენაცვალოს!
(ბებია შვილიშვილს ეფერება.)
-შვილიშვილი - ბებო, გყვარებია ვინმე?
-ბებო -რაო, შვილო, აბა, შენ ვინ ხარ? სიყვარულის ნაყოფი არა ხარ? მა რა ხარ, ბებო გენაცვალოს!... ეჰ, სიყვარულის.... რაც ჩემი ქმარი გარდაიცვალა...
-შვილიშვილი - ბებო, მას შემდეგ აღარავინ შეგყვარებია?...
-ბებო- რაი, შვილო?
-შვილიშვილი-მას შემდეგ აღარავინ შეგყვარებია?
-ბებო - გაჩუმდი, ქაა... არავინ გაიგონოს… დაინახე ამასა.
-შვილიშვილი - ეჰ, ნეტავ მე როდის შემიყვარდება?
-ბებო- რაი, გოგო... კარგი, კარგი, ნუ ბრაზობ. აბა, ვინ იტყვის შენნაირ ანგელოზზე უარსა…დაელოდე, ბებო გენაცვალოს, დაელოდე .... აუცილებლად შეგიყვარდება.
-შვილიშვილი- დაელოდე, დაელოდე... შეგიყვარდება, შეგიყვარდება...
(გადიან სცენიდან)
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
(აპოლონი შემოდის. ფეხი ფეხზე გადადებული ზის სკამზე. შემოდის ჩოხელი, შემოუვლის გარშემო, მარჯვენა მხარეს დგება.)
-ჩოხელი-უკაცრავად, თქვენი სახელი?
- აპოლონი-ჩემისახელი? აპოლონი.
- ჩოხელი-გვარი?
-აპოლონი-მღებრიშვილი… პრობლემაა რამე?
- ჩოხელი- არა, არაფერი... უბრალოდ... სადმუშაობთ?
- აპოლონი-იქ.
-ჩოხელი-სადიქ?
- აპოლონი-ნუ, რასაჭიროა? (ჩოხელი შემოუვლის და მარცხენა მხარეს ჩაუცუცქდება.)
- ჩოხელი-შემთხვევაროიყოს, სიყვარულისგულისათვისთუდასთმობდითსიცოცხლეს?
-აპოლონი-რაო, რა მკითხე, ბიძაჩემო?
-ჩოხელი-სიყვარულის გულისათვის თუ დასთმობდი სიცოცხლეს?
- აპოლონი-ვინა? მეეექალისგულისათვის, კაცო?! სიყვარულირაღაარის, რომმისიგულისათვისსიცოცხლეგაწიროსკაცმა.(ნელ-ნელა გადის და თავისთვის ამბობს) ქალის გულისათვის? მეე, კაცო .... ეეე ... (ხელს ჩაიქნევს და მარჯვენა მხარეს გავა.)
--------------------------------
არადა ქალის სიყვარული (ხომ) დასაწყისია იმ დიდი სიყვარულისა ...
------------------------------------
-ჩოხელი-მაინც ვერ გავიგე რა არის სიყვარული. თქვენ გაიგეთ? განა ამ პასუხებიდან რამე გაირკვა? (სინათლე ქრება. ჩოხელი სკამზე ზის. სცენაზე შემოდის,,მოლოდინის“ პერსონაჟი. )
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ასე მგონია, ვიღაცა უნდა შემხვდეს.(ჩოხელის უკან დგება.)
-ჩოხელი-ვინ უნდა შგხვდეს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-რა ვიცი.
-ჩოხელი-მაშ, რატომ გგონია?
-,,მოლოდინის პერსონაჟი“-იცი, მე ის მიყვარდა.
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ჩოხელი-როდის?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-მეც არ ვიცი როდის, ალბათ დიდი ხნის წინათ.
-ჩოხელი-მაინც?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-მანამ დავიბადებოდი.
-ჩოხელი- ვერ გავიგე.
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-შეიძლება დაბადებულიც ვიყავი, მაგრამ სხვაგან, მე იქ მიყვარდა და ეხლაც სულ იმას ვეძებ.(ცვლიან ადგილებს. ტრიალდება ჩოხელი, შეხედავს და ,,მოლოდინის პერსონაჟის უკანდგება.)
-ჩოხელი-რომ არ შგხვდეს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ეგეც შეიძლება.
-ჩოხელი-უცოლო ხომ არ დაბერდები, მოიყვანე ვინმე.
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ვინ?
-ჩოხელი-რა ვიცი ვინმე.
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-არა, არა, ეგრე როგორ მოვიყვანო?!
-ჩოხელი-ის რომ არ შეგხვდეს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ხომ მიყვარს.
-ჩოხელი-ეგეთი სიყვარული არ გამიგონია, არ იცნობ, არ გინახავს და გიყვარს.
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ჰო, მიყვარს.
-ჩოხელი-იქნება არ გიყვარს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-მაშ რატომ მგონია, რომ უნდა შემხვდეს.
-ჩოხელი- იქნებ სიზმარში ნახე?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-არა, სხვაგან ვნახე სადღაც.
-ჩოხელი-გარეგნობა გახსოვს, როგორი აქვს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-არა, არ მახსოვს.
-ჩოხელი-მაშ, როგორ უნდა იცნო, რომ შეგხვდეს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ვიცნობ. ვიცი, რომ ვიცნობ. არ შეიძლება, რომ არ ვიცნო.
--------------------------
(სინათლე ქრება. ,,მოლოდინის“ პერსონაჟი გადადის სცენის მარცხნივ და ძირს წვება. მუსიკა. ჩოხელი მარჯვნივ გადმოდის და ჯდება.)
(შემოდის ფიქრებში წასული მეოცნებე შეყვარებული. ჩოხელი სცენის შუაში დგება.)
ჩოხელი - გოგონი, შეყვარებული ხარ?
ნენე- ვაიმე, კიი... უსაზღვროდ...
ჩოხელი - და, რა არის სიყვარული?
ნენე -იცი, იცი რა არის სიყვარული? მიწაზე კი დადიხარ, მაგრამ ფიქრებით... ფეხქვეშ მიწას ვერ გრძნობ... სიყვარულია, როცა ჰაერი ხარ... როცა ღრუბელი ხარ ... როცა მზის სხივი ხარ... როცა წვიმის წვეთი ხარ... როცა მსუბუქი ხარ... ვაიმეე, როგორ მიყვარს....
ჩოხელი - მაინც, მაინც რა არის სიყვარული?
ნენე - არ ვიცი .... არ ვიცი ... არ ვიცი ... მაგრამ ბედნიერი ვარ... უსაზღვროდ ბედნიერი ვარ... უსაზღვროდ...
(ინთება ორი პისტოლეტი. ნათდება მოლოდინის პერსონაჟი. ჩოხელი- ბუნდოვნად.)
(ჩოხელი მარცხნივ ზის. ჩაფიქრებულია. ,,ჭორიკანა“ სცენის მარცხენა კუთხიდან მოდის ქოთქოთით და მარჯვნივ ჯდება სკამზე. ჩოხელი თვალს გააყოლებს.
---------------------------------------------------------
ჩოხელი-ბევრი ოცნებობს მის პოვნაზე და ათასიდან ერთი პოულობს მას.
--------------------------------------------------------.
ასაკოვანი ქალი- დღევანდელებიქაა?! დღევანდელებიაღარცსირცხვილსდაგიდევენდააღარცნამუსსა, (წამოდგება და მივა ჩოხელთან) გვიყვარსო! აეტუზებიანერთმანეთსადაჰპროშნიან. (,,ჭორიკანა“ გვერდით დაუჯდება ჩოხელს. ხან ჩოხელს გახედავს, ხან-მაყურებელს.) ზედაცარგიყურებენ, გინდაყოფილხარიქა,გინდა-არა, გვიყვარსო! მერეექაა?! დღევანდელიცოლ-ქმარიროდადიან, ეგრედავდიოდითჩვენა? ჩვენკიარგვიყვარდაერთმანეთი?! თუმაგათსწავლარომაქ, სხვანაირისიყვარულიიციან? (გახედავს მაყურებელს, ადგება ნელა და ჯდება სკამზე)ეჰ, ჩემქმარსროდავინახავდი, (ჩოხელს გახედავს) იგრეშამაზრიალებდატანში, როგორცრორა? (გახედავს მაყურებელს) მაგრამარასშავიმჩნევდი, სახელირაარის, სახელითაცვერმივმართავდიხალხშია, მრცხვენოდა. ისრეწავიდაშავმიწაშია, მეიმისთვითვალიარგამიყრიათვალშია. დღევანდელები...(გახედავს ჩოხელს ) ლამისარის, თვალებითდაჭამონერთმანეთი.
არა, ქაა! არა, ქაა! მემაგნაირისიყვარულიარმწამს.მემაგნაირისიყვარულიარმწამს.
არმწამსდამამკალ, აჰა!
----------------------------------------------------
-ჩოხელი- ეს ... შენ ხარ?... არ შეგხვდა?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-არა, არ შემხვდა.
-ჩოხელი-მერე?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-რა, მერე?
-ჩოხელი- არ მოიყვანე ცოლი?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-არა.
-ჩოხელი-კიდევ იმას ელოდები?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ჰო.
-ჩოხელი-რამდენი წლისა ხარ?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-სამოცდაექვსის.
-ჩოხელი-კიდევ გიყვარს?
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-კიდევ…კიდევ მიყვარს.
-ჩოხელი-იქნებ შეგხვდა კიდეც და ვერ იცანი.
-,,მოლოდინის“ პერსონაჟი-ჰა!
-ჩოხელი-არა არაფერი.
(სინათლე ქრება. მაყურებელს გახედავს ჩოხელი. სცენაზე ჭადრაკულად განლაგდებიან მონაწილენი. მუსიკა.)
-ჩოხელი- მაინცრაარისსიყვარული, როგორიბუნებისააიგიდაისურვებდითთუარაარსებობასმისგარეშე?(ჩოხელი მიდის პერსონაჟებთან და დირიჟორობს. იწყება პანტომიმა (თოჯინები).....
....სიყვარულის ძიებაშიმარადიულადგაგრძელდებაჩვენიმოთხრობა,რომელიცვერასოდესჩასწვდებამისბუნებას... და ვინ იცის, უსიყვარულოდ რას დავემსგავსებით... (ჩოხელი შედის სცენაზე, პანტომიმის მონაწილეთა შორის დადის და თან საუბრობს.)
-ჩოხელი-დათუვინმემაინცჯიუტადგეტყვით:
- ,,დამიმტკიცეთ, რომარსებობსსიყვარული“.
ამაზემხოლოდერთიპასუხიმაქვს:-სიყვარულიისეთიბუნებისაა, დამტკიცებას
არსაჭიროებს, იგითვითონმტკიცდებაიქ, სადაცფეხსდაადგამს!
(ჩოხელი მუხლებზე დგება, წრეზე დგებიან მონაწილენი, სცენა იწყებს ტრიალს (პანტომიმა). დაღლილი ჩოხელი გამოდის წრიდან, იჩოქებს მაყურებლისკენ და მაყურებელს მიმართავს. მონაწილენი უკან გადადიან.)
-ჩოხელი-სიყვარულის რაობისათვის ხომ იმდენივე კითხვა შეიძლება დაისვას, რამდენი ადამიანიც არის ქვეყანაზე. ალბათ ყველა პასუხი მართალი იქნება შეკითხვაზე, თუ რა არის სიყვარული. მართალი იქნება იმიტომ, რომ ყველა თავისებურად ხედავს მას, მაგრამ საბოლოოდ მაინც გაურკვეველი დარჩება, რადგან თვითონ ცვალებადი და გაურკვეველი ბუნებისაა სიყვარული.
ასე არ არის მკითხველო?
სცადეთ, ყველამ საკუთარი პასუხი გასცეთ ამ შეკითხვას......
რა იქნება მერე, რა შეცვლის ამ სურათებს, არავინ იცის. ალბათ მოვა დრო და ეს პატარა ადამიანებიც შეწყვეტენ აღმა-დაღმა სიარულს, მაგრამ მათ კვალდაკვალსიყვარულის ლანდი გაჰყვება... ღმერთო მაღალო, შეიწყნარე ყოველივე სახელი ჩვენი, გვასწავლე რა არის სიყვარული! მოგვეცი სიყვარულის ძალა და უნარი, რათა შევიგრძნოთ და შევიცნოთ სიცოცხლე, ვიცხოვროთ და არ ვიარსებოთ.... ნუ მოგვივლენ განსაცდელს მძიმეს, რათა ვადიდოთ სახელი შენი.
(ჩოხელი ჯდება საქანელაზე,ადის მაღლა, გადის სინათლიდან.)
ჩოხელი -აქ ხარ?
ხმა - აქ ვარ. აბა, რა გაარკვიე.
(ჩოხელი ტრიალდება მაყურებლისკენ)
ჩოხელი- ვერაფერი.
ხმა-მაშინ დახურე ეს ფარდა. ყველა თავის სამყაროში გაუშვი (დატოვე).
(დაიხურება ფარდა.)
0 comments:
Post a Comment